Mangtha Mangtha

Aw, kan nunhlui hmanlai thlirin,
Suihlunglen kimte’n a tho;
Lungkham chhailai di zun a cham lo,
Saisena chun chawiin.

Kumsul lam ang her zel,
Sakhmel tha sensiar kan tawng;
Thinlaiah di zun a lo cham a,
Lunglen kan kiu vawng vawng.

Chhak kawlrawn tur ni lo eng se,
Tawn loh nan tuanna a dang;
Awmkhawhar di ngai ka tham vel a,
Tuan zai ka rel thei lo.

Tlai khua a lo ngui a,
Hellai di run kan kai a;
Zankhua tlai se sam ang then nan e,
“Mang tha,” mi lo ti e.

Awle, mang tha, en chim loh di,
Vangkhua a zau kar a hla;
Tawnmangah tawh leh ni her sela,
Thu tin i hril dun ang.

Aw, chhawrthla eng hnuaiah,
Mahte’n duhthu ka sam a;
Luahloh tur di mah ni la, Parte,
Ngaihlai ka bang lo’ng che.

Mang tha, mang tha, mang tha, mang tha,
Damte’n laikhumah zal la;
Kei ariang chu kan run in chhungah,
Tinkim ka dawn ta’ng e.

Aw, tawnmang mawlah pawh,
Suihlung ka rualpui si lo;
Thaval dang nen nui hiauva lengin,
Parte, ka tawng thin che.